Ook in Duitsland kennen ze Nikolaus (= Sinterklaas), maar de term is lang niet zo belangrijk als bij ons in Nederland. Verbaasd wordt in de Duitse media erop gereageerd hoe we in Nederland de aankomst van de goedheiligman vieren.
De "Nikolaus" in Duitsland speelt een veel kleinere rol. Je merkt het al aan de producten die in de supermarkten in het schap liggen. Al eind augustus kan je speculaas en peperkoeken kopen, en op de speciale chocolaatjes staat niet Sinterklaas, maar de Kerstman. Chocoladeletters, pepernoten en taai taai zijn volledig onbekend. Het wordt in het buitenland als een typische Nederlandse lekkernij gepresenteerd.
De "Nikolaus" brengt in Duitsland maar kleine dingen langs. Een klein presentje en snoep is het gebruikelijke. Het is eerder een deel van de kerstfestiviteiten. Want iedereen verlangt naar 24 december, de avond als de Kerstman langskomt en de cadeautjes brengt. Maar in sommige landen, b.v. Oostenrijk, is het niet de Kerstman die cadeautjes brengt, maar het Christkind.
De "Heiligabend" is voor kinderen wel de belangrijkste avond van het jaar. Op die 24 december zijn de kinderen vaak vol spanning en leggen de ouders de cadeaus onder de kerstboom. Natuurlijk zonder dat de kleine kinderen het zien, want anders is de magie van de Kerstman voorbij. De kleintjes geloven vaak nog heilig in de Kerstman, de grote kinderen niet meer.
Op de "Heiligabend" eten families vaak een simpel gerecht, bijvoorbeeld aardappelsalade met Frankfurters. En daarna is het vaak zover: de cadeaus! Soms zijn ze ingepakt, soms niet. Maar toch staat er elke keer de naam van diegene erop, voor wie het cadeau is. En soms staat er ook een leuke spreuk bij, van de Kerstman of van het Christkind, hangt ervan af waar je woont.
En met het uitpakken van de cadeautjes begint de pret. Wat heb ik gekregen? Was het precies dat wat ik altijd al wou hebben?
En dan is het weer wachten op het volgende jaar!
Frohe Weihnachten und ein glückliches neues Jahr 2011!
